Chiaramonti, il portale delle vostre idee

Il libero spazio per le vostre opinioni

Archivio della categoria ‘Evangeliu in limba’

EVANGÈLIU SEGUNDU GIOVANNI – Traduidu dae Giovanna Santoru

Scritto da carlo moretti

 SA TERZA APARISSIONE DE GESUS IN SU MARE DE TIBERÌADE.

Daboi de custos fatos Gesus si fit fatu bìdere un’àtera bolta dae sos discìpulos, in su mare de Tiberìade.  Si fit fatu bider gai:  fint umpare Simon Pietro, Tommaso giamadu Dìdimo, Natanaèle de Cana de Galilea, sos fizos de Zebedèo e àteros duos discìpulos.

Simon Pietro aiat nadu: «Deo ando a piscare» e cuddos: «Benimus nois puru». E bessidos cun sa barca no aiant leadu mancu unu pische. Cando si fit fatende die Gesus si fit postu in sa riva, ma sos discìpulos non l’aiant reconnotu. Gesus lis aiat nadu: «Fizigheddos, no azis nudda pro mandigare?» e issos aiant rispostu: «No». Tando lis aiat nadu: «Betàdeche sa rete a s’ala destra de sa barca e igue azis a agatare». Betada sa rete non resessiant pius a nde l’asciare dae sos piches chi aiant leadu, tando su discìpulu chi Gesus amaiat, aiat nadu a Pietro: «Est su Segnore!».

Simon Pietro intendende cussas peràulas, s’aiat postu in sos fiancos sa camija, ca si nde l’aiat bogada, e si fit betadu in mare. Sos àteros imbetze fint torrados cun sa barca, istrijinende sa rete piena de pisches: fint lontanos dae sa terra unu chentos metros. Falados dae sa barca aiant bidu unu fogu de bràja cun sos pisches subra, e pane. Gesus tando lis aiat nadu: «Leade unu pagu de cuddos pisches chi azis leadu».

Duncas Simon Pietro fit andadu a sa barca e aiat leadu sa rete chi cunteniat chentuchimbantatres pisches e mancari fint meda, sa rete non si fit segada. Gesus tando aiat nadu: «Benide e mandigade» e nisciunu de sos discìpulos teniat su coràgiu de li dimandare «Chie ses?», ca ischiant bene chi fit su Segnore. Tando Gesus aiat leadu su pane e sos pisches e los aiat dados a issos.  Cussa fit sa terza bolta chi Gesus si faghiat bìdere a sos discìpulos daboi de èssere resuscitadu dae sos mortos.

SOS DUOS ARREJONAMENTOS CUN PIETRO.

Daboi de àere mandigadu, Gesus aiat nadu a Simon Pietro: «Simone de Giovanni, tue mi cheres bene pius de issos?» e issu l’aiat rispostu: «Emmo Segnore, tue l’ischis chi deo ti cherzo bene». Gesus tando l’aiat nadu: «Pasche sos anzones mios». Daboi l’aiat nadu torra: «Simone de Giovanni, tue mi cheres bene?» e Simone: «Emmo Segnore, tue l’ischis chi deo ti cherzo bene» e Gesus: «Pasche sas arveghes mias».  Pro sa terza bolta Gesus aiat dimandadu: «Simone de Giovanni, tue mi cheres bene?» e Pietro bi fit restadu male proite bi lu fit dimandende pro sa terza bolta, e l’aiat rispostu: «Segnore, tue ischis totu, tue ischis chi ti cherzo bene» e Gesus: «Pasche sas arveghes mias.

In veridade, in veridade ti naro: cando fias pius giovanu, ti bestias a su solu e andaias inue cherias; ma cando as a èssere betzu as a istèrrere sas manos tuas e un’àteru t’at a dare su bestire e t’at a giùghere inue tue non cheres». L’aiat nadu custu pro li fagher cumprèndere cun cale morte issu diat àere glorificadu Deus. E nadu custu aiat agiuntu: «Sìghimi».  Pietro tando, chi si fit giradu, aiat bidu chi los fit sighende cuddu discìpulu chi Gesus amaiat e bidèndelu aiat nadu: «Segnore, e issu?».  E Gesus aiat rispostu: «Si cherzo chi issu restet fintzas chi deo benza, ite ti nd’importat? Tue sìghimi».  Si fit gai isparta sa boghe intre sos frades chi cussu discìpulu non diat èssere mortu. Gesus però no aiat nadu chi non diat esser mortu, ma: «Si cherzo chi issu restet fintzas chi deo benza, ite ti nd’importat?».

EVANGÈLIU SEGUNDU GIOVANNI – Traduidu dae Giovanna Santoru

Scritto da carlo moretti

SOS FATOS SUTZESSOS A SA TUMBA.

Sa die daboi de su sàpadu, Maria di Màgdala fit andada chito a sa tumba, daghi fit ancora iscuru, e aiat bidu chi sa pedra fit istada bortulada dae sa tumba.  Tando fit andada in presse dae Simon Pietro e dae s’àteru discìpulu, su chi Gesus amaiat, e lis aiat nadu: «Si ch’ant leadu su Segnore dae sa tumba e no ischimus inue che l’ant giutu!».

Tando Simon Pietro umpare a s’àteru discìpulu fint andados a sa tumba. Fint currende umpare ma s’àteru discìpulu fit arrividu prima de Pietro.  Si fit abbasciadu e aiat bidu sas bendas de Gesus in terra ma non fit intradu.  In s’ìnteri fit
arrividu fintzas Pietro e fit intradu intro. Aiat agatadu sas bendas in terra e su sudàriu chi teniat in conca, chi non fit in terra cun sas bendas ma pijadu in àteru logu.  Tando fit intradu fintzas s’àteru discìpulu, chi fit arrividu primu, e bidende aiat crètidu.  No aiant infatis ancora cumpresu s’Iscritura, ossiat chi Gesus deviat resuscitare dae sos mortos.  Sos discìpulos tando fint torrados a domo.

S’APARISSIONE A MARIA DE MÀGDALA.

Maria imbetze istaiat fora de sa tumba a piànghere. In s’ìnteri si fit abbasciada abbaidende sa tumba  e aiat bidu duos ànghelos bestidos de biancu, sètzidos unu a s’ala de sa conca, s’àteru de sos pes, inue fit istadu postu su corpu de Gesus.

E custos l’aiant nadu: «Fèmina, proite ses pianghende?» e issa:
«Si ch’ant leadu su Segnore meu e no isco inue che l’ant giutu».  Nadas custas peràulas, si fit girada e aiat bidu Gesus ma no ischiat chi fit issu. Tando Gesus l’aiat nadu: «Fèmina, proite ses pianghende? Chie ses chirchende?». Issa cretende chi fit su guardianu de su giardinu l’aiat nadu:
«Segnore, si che l’as giutu tue, nàrami inue che l’as postu e deo apo a andare a mi lu leare».  E Gesus aiat nadu: «Maria!» tando issa si fit girada e l’aiat nadu in ebràicu: «Rabbunì!» chi cheret nàrrere: Mastru! Gesus tando l’aiat nadu: «Non mi tratenzas proite non so ancora pigadu dae su Babbu; però bae dae sos frades mios e nàrali: Deo pigo a su Babbu meu e bostru, Deus meu e Deus bostru».

Leggi tutto »

EVANGÈLIU SEGUNDU GIOVANNI – Traduidu dae Giovanna Santoru

Scritto da carlo moretti

S’UNTZIONE DE BETÀNIA.

Ses dies prima de sa Pasca, Gesus fit andadu a Betània, inue s’agataiat Lazzaro, chi issu aiat resuscitadu dae sos mortos. E inie l’aiant fatu una chena: Marta fit servende e Lazzaro fit unu de sos òspites.

Maria tando, leada una libbra de ozu profumadu meda pretziosu, l’aiat ispartu subra sos pes de Gesus, daboi los aiat asciutados cun sos pilos suos e sa domo si fit pienada de profumu. Tando Giuda Iscariota, unu de sos discìpulos, chi daboi lu deviat traìghere, aiat nadu: «Cust’ozu no est istadu cumporadu pro treghentos dinaris pro los dare a sos pòveros?». Issu aiat nadu gai, non proite l’interessaiat de sos pòveros, ma proite fit unu ladru e sigomente teniat sa càscia, si che leaiat su dinari chi bi poniant intro.

Gesus tando aiat nadu: «Làssala fàghere, proite deo mi l’arribet pro sa die de s’interru. Sos pòveros infatis los azis sempre cun bois, ma deo non b’apo a èssere sempre». In s’ìnteri meda zente chi aiat ischidu chi Gesus fit igue, fit andada sia pro Gesus sia pro bìdere Lazzaro chi fit istadu resuscitadu. Sos sommos satzerdotes aiant tando detzisu de bochire puru Lazzaro, proite meda Giudeos si nd’andaiant pro neghe sua e creiant in Gesus.

S’INTRADA TRIUNFALE IN GERUSALEMME.

Sa die daboi, sa zentòria chi fit bènnida pro sa festa, intesu chi Gesus deviat bènnere a Gerusalemme, aiat leadu ratos de pramma e fit bessida andende incontru a issu nende a boghe alta:

Osanna!

Beneitu su chi benit in su nòmene de su Segnore, su re d’Israele!

Gesus agatadu un’aineddu, che fit pigadu subra, comente est iscritu:

Non timas, fiza de Sion!

Eco, su re tou benit sètzidu subra unu puddedru de aina.

In su momentu sos discìpulos no aiant cumpresu custas cosas; ma daghi aiant glorificadu Gesus si fint ammentados de su chi fit istadu iscritu.

Intantu sa zente chi fit presente cando aiat resuscitadu Lazzaro dae sos mortos, li rendiat testimonia.

Sas zente infatis lu sighiat fintzas pro custu fatu. Sos fariseos tando aiant nadu: «Bidides chi non concluides nudda? Su mundu li ponet fatu».

S’ÙLTIMA CHENA E SA LAVANDA DE SOS PES.

Leggi tutto »

EVANGÈLIU SEGUNDU MATTEO – Traduidu dae Giovanna Santoru

Scritto da carlo moretti

SA MISSIONE DE SU BATTISTA.

In cussas dies Giovanni Battista fit preighende in su desertu de sa Giudea, e naraiat: «Cunvertìdebos, proite su regnu de  sos chelos s’acurtziat!». Issu est su chi aiat annuntziadu su profeta Isaia nende:

Boghe de unu chi abboghinat in su desertu:
preparade sa via de su Segnore, deretade sas semidas suas!

Giovanni giughiat unu bestire de pilos de cammellu e una chintorza de pedde in tundu a sos fiancos; su màndigu sou fint tilipisches e mele areste. Tando acudiat a issu meda zente dae Gerusalemme e dae tota sa Giudea e, cunfessende sos pecados issoro, si faghiant batizare in su fiùmene Giordano. Bidende però meda fariseos e sadduceos bènnere a su batizu sou, aiat nadu:

«Ratza de pìberas! Chie bos at sugeridu de lassare s’ira imminente?  Faghide duncas frutos dignos de cunversione, e non pensedas de poder nàrrere:
Amus Abramo comente babbu. Bos naro chi Deus potet fagher ispuntare fizos de Abramo dae custas pedras. Sa bistrale est già posta in sa raighina de sas àlvures: dogni àlvure chi non produit frutos bonos at a èssere segada e furriada in su fogu. Deo bos batizo cun abba pro sa cunversione; però su chi at a bènnere pustis de a mie, est pius forte de a mie e deo non so dignu mancu de li giùghere sos sàndalos: isse bos at a batizare cun s’Ispìritu Santu e cun su fogu. Isse giughet in manu sa palarzola, at a pulire s’arzola sua e at a coglire su trigu sou in s’orriu, at a brujare però sa pula cun fogu chi non si podet istudare».

SU BATIZU DE GESUS.

In cussu tempus Gesus dae sa Galilea fit andadu in su Giordano dae Giovanni pro si fagher batizare dae issu. Giovanni però non fit de acordu e naraiat: «Deo apo bisonzu de èssere batizadu dae te e tue benis a mie?». Ma Gesus l’aiat rispostu: «Lassa fàghere pro como, proite cumbenit chi gai giompimus a dogni giustìscia ». Tando Giovanni l’aiat batizadu. Apena batizadu Gesus fit bessidu dae s’abba: e eco chi sos chelos li si fint abertos e aiat bidu s’Ispìritu Santu falende comente una culumba chi beniat subra de issu. Poi una boghe dae su chelu aiat nadu: «Custu est su fizu meu istimadu, in su cale deo mi so cumpiàghidu».

EVANGÈLIU SEGUNDU MATTEO – Traduidu dae Giovanna Santoru

Scritto da carlo moretti

S’ISTRAGE DE SOS INNOTZENTES.

Cando Erode si fit abbizadu chi sos Tres Res l’aiant leadu in giru, si fit meda arrabbiadu e pro vindita aiat fatu bochire totu sos pitzinnos de Betlemme e de su territòriu, dae sos duos annos in giosso, chi currispondiat a su tempus subra su cale sos Tres Res l’aiant informadu.

Tando s’est cumpridu cantu fit istadu nadu pro mesu de su profeta Geremia:

Unu tichìrriu s’est intesu in Rama,

unu piantu e unu lamentu mannu;

Rachele pianghet sos fizos suos

e non cheret èssere cunsolada,

proite non sunt pius.

 

EVANGÈLIU SEGUNDU MATTEO – Traduidu dae Giovanna Santoru

Scritto da carlo moretti

SA FUIDA IN EGITTO.

Issos fint apena partidos, cando un ànghelu de su Segnore fit cumpàrfidu in su sonnu a Giuseppe nende: «Pesadinde, lea cun tegus su pitzinnu e fue in Egitto, frìmmadi inie fintzas a cando non t’averto deo, proite Erode est chirchende su pitzinnu pro lu bochire».

Giuseppe, ischidadu dae su sonnu, in sa note aiat leadu su pitzinnu e sa mama e si che fint andados in Egitto, inue fint restados fintzas a sa morte de Erode, proite si deviant cumprire sas peràulas nadas dae su Segnore pro mesu de su profeta:

Dae s’Egitto apo giamadu su fizu meu.

EVANGÈLIU SEGUNDU MATTEO – Traduidu dae Giovanna Santoru

Scritto da carlo moretti

SA BÈNNIDA DE SOS TRES RES.

Gesus fit nàschidu in Betlemme de Giudea in su tempus de Erode. Tzertos Res beniant dae s’Oriente a Gerusalemme e preguntaiant: «Inue est su re de sos Giudeos chi est nàschidu? Amus bidu ispuntare s’istella e semus bènnidos pro l’adorare».

Intendende custas peràulas, su re Erode aiat incomintzadu a si preocupare e cun isse tota Gerusalemme. Reunidos totu sos sommos satzerdotes e sos iscribas de su pòpulu, s’informaiat dae issos in cale logu deviat nàschere su Messia.

Issos l’aiant rispostu: «A Betlemme de Giudea, proite gai est iscritu pro mesu de su profeta:

E tue, Betlemme, terra de Giudea non ses de abberu su cabulogu pius minore de sa Giudea:
dae te at a bessire infatis unu cabu chi at a pàschere su pòpulu meu, Israele».

Tando Erode, giamados secretamente sos Tres Res, si fit fatu nàrrere cun pretzisione dae issos, cando fit apàrfida s’istella e che los aiat mandados a Betlemme incoragièndelos: «Andade e informàdebos bene de su pitzinnu e, cando l’agatades, mi lu faghides ischire, proite fintzas deo cherzo bènnere a l’adorare».

Iscultadas sas peràulas de su re, issos si che fint andados. E eco s’istella chi aiant bidu ispuntende, los pretzediat fintzas a arrivire subra su logu inue istaiat su pitzinnu.

Bidende s’istella issos si fint allegrados cun gosu meda mannu. Intrados in sa domo, aiant bidu su pitzinnu cun sa mama Maria, e prostrados a issu si fint postos a l’adorare. Daboi dae sos fortzeris l’aiant ofertu in donu oro, intzensu e mirra.

Avèrtidos daboi in su sonnu de non torrare in domo de Erode, fint recuidos a sa bidda issoro passende pro un’ater’istrada.

Chirca.it - Pagerank BlogItalia.it - La directory italiana dei blog
SCAMBIO BANNER CHIRCA.IT - SUBITO 1.000 CREDITI IN REGALO